Przedstawiciele Towarzystwa Polska-Niemcy brali udział w spotkaniu zorganizowanym przez Muzeum II Wojny Światowej oraz Fundacje Konrada Adenauera w Polsce zorganizowanym z cyklu:
Spotkania z historią pt. „Splątane losy…Wilm Hosenfeld i Władysław Szpilman”
Była to dyskusja wokół książki Wilma Hosenfelda „Staram się ratować każdego. Życie niemieckiego oficera w listach i dziennikach”
Spotkanie odbyło się 3 czerwca 2013 r. (poniedziałek), godzina 17.00 w Hotelu Scandic w Gdańsku, ul. Podwale Grodzkie 9. Gośćmi spotkania byli:
dr Halina Szpilman – lekarz, wdowa po Władysławie Szpilmanie
dr Jorinde Krejci – lekarz, dziennikarka, córka Wilma Hosenfelda
prof. dr hab. Eugeniusz Cezary Król – historyk, współredaktor naukowy polskiego wydania książki
Winfried Lipscher – tłumacz, współredaktor naukowy polskiego wydania książki
Słowo wstępne:
Prof. Paweł Machcewicz – dyrektor Muzeum II Wojny Światowej
Falk Altenberger – przedstawiciel Fundacji Konrada Adenauera w Polsce ;
Podczas spotkania odbyła się projekcja filmu A. Marka Drążewskiego „Dzięki niemu żyjemy”
poświęconego Wilmowi Hosenfeldowi.
Wilm Hosenfeld – ur. 1895 r., oficer Wehrmachtu, w czasie II wojny światowej przez pięć lat służył na terenie okupowanej Polski. Pomógł przetrwać wielu prześladowanym Polakom i Żydom. Dziennik i listy do rodziny ujawniają wewnętrzne dylematy i ewolucję poglądów niemieckiego oficera, który w czasach zła i pogardy dawał świadectwo swojemu człowieczeństwu najwyższej próby. Wzięty do radzieckiej niewoli, zmarł w 1952 r. w obozie pod Stalingradem.
Władysław Szpilman – urodził się w 1911 r. w rodzinie żydowskiej. Uczył się w Konserwatorium im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1935 roku został zaangażowany jako pianista w Polskim Radiu. W 1940 r. wraz z rodziną znalazł się w getcie warszawskim. W 1942 roku stracił krewnych, sam zaś uniknął deportacji do obozu zagłady w Treblince, rok później udało mu się uciec na tzw. „aryjską” stronę miasta. Po powstaniu warszawskim ukrywał się w ruinach domu, gdzie pomocy udzielił mu Wilm Hosenfeld. Po 1945 r. Szpilman wrócił do pracy w Polskim Radiu, jako dyrektor działu muzycznego. Zmarł w 2000 r. w Warszawie.